Savremeni svet je životno zainteresovan za skladnije razvijanje i povećanje proizvodnje hrane i za brzo, racionalno i organizovano kretanje poljoprivrednih proizvoda u sve krajeve sveta. Zbog različitih prirodnih, privrednih i političkih uslova za razvoj poljoprivrede u raznim zemljama, neophodna je organizovana i svetska trgovinska razmena poljoprivrednih proizvoda. Verovatno da svaka zemlja u svom spoljnotrgovinskom bilansu ima stavke koje se odnose na izvoz ili uvoz poljoprivrednih proizvoda.
Veće učešće izvoza poljoprivrednih proizvoda u ukupnom izvozu jedne zemlje, po pravilu, ukazuje na njen niži stepen privrednog razvoja (brojne afričke i južnoameričke zemlje). Međutim, u nekim razvijenim zemljama i izvoz poljoprivrednih proizvoda može da bude vrlo značajan ili čak i najveća stavka u spoljnotrgovinskom bilansu (zapadnoevropske zemlje, cela Severna Amerika i Australija).
Sve do Drugog svetskog rata najveći uvoznici poljoprivrednih proizvoda bile su razvijene industrijalizovane zemlje. Nedovoljno razvijene zemlje uvozile su samo one poljoprivredne proizvode koje nisu mogle same da proizvedu. S razvojem agrotehnike i agrotehnologije, s većom primenom naučne organizacije rada, razvijene zemlje postepeno postaju u znatnoj meru samozadovoljne pa i suficitarne na tržištu poljoprivrednih proizvoda. Istovremeno, sve veći broj privredno nedovoljno razvijenih zemalja postaju neto uvoznici poljoprivrednih proizvoda. U ovim zemljama, tražnja je počela da raste brže od sopstvenih proizvodnih mogućnosti, pre svega, usled relativno brzog povećanja prirodnog priraštaja stanovništva. Isto tako, u uslovima nedovoljno razvijene privrede, troškovi proizvodnje i prometa poljoprivrednih proizvoda premašuju nivoe svetskih cena, koje se oblikuju pod dejstvom jeftinije i produktivnije proizvodnje u razvijenim zemljama.
Iz nerazvijenih zemalja odlaze u međunarodnu razmenu neki sirovi poljoprivredni proizvodi, kao što su koža, vuna, duvan, kafa, čaj, kaučuk, kakao i slični, a uvoze se prerađeni proizvodi čija je proizvodnja u zemljama izvoznicama jeftinija i produktivnija. Neusklađenost u međunarodnoj podeli rada u oblasti poljoprivrede i spoljnotrgovinske razmene poljoprivrednih proizvoda postaju još veće zbog raznih ograničenja i prepreka koje stvaraju pojedine razvijene zemlje ili njihove grupacije.
I dok se pojedine zemlje kao što su SAD, Kanada,Australija, Novi Zeland i još neke prekomorske zemlje, zalažu za liberalizaciju svetskog prometa poljoprivrednih proizvoda, zapadnoevropske razvijene zemlje vode tzv. protektionističku agrarnu politiku, organizuju se i povezuju radi što veće poljoprivredne proizvodnje i što potpunije samodovoljnosti na domaćem tržištu. dipl. inž Marko Bogojević, PSSS Kraljevo