Smatra se da u proseku 50g proteina je dovoljno za dnevni unos, ali u nekim zemljama poput Severne Amerike, ljudi na dnevnom nivou unose dvostruko veću količinu. Prosečni Amerikanac pojede više od 120 kg mesa za godinu dana.
Poznato je da je uzgoj goveda i svinja okrivljen za povećanje zagađenja planete i uticaj na globalno zagrevanje preko proizvodnje gasova staklene baste, kao i indirekno za seču šuma radi dobijanja površina obradive zemlje za proizvodnju hrane za ishranu životinja.
Koje su alternative upotrebi proteina životinjskog porekla u ishrani ljudi? Pre svega to je laboratorijski kultivisano meso. Smatra se da će upotreba ovog proizvoda smanjiti globalnu antibakterijsku rezistenciju.
Na drugom mestu nalazi se alternativa biljnog porekla za meso. Soja, grašak i ostale grahorice se odavno koriste kao izvor belančevina u ljudskoj ishrani.
Takođe, genetski modifikovani mikroorganizmi koji mogu da proizvedu mlečni kazein, protein belanceta, mišićnog mioglobulina i sl. danas se razvijaju kao alternativa za animalni protein.
Više godina se u svetu koriste proteini proizvedeni od gljivica Fusarium flavolapis I Fusarium venerates, kao alternativa za protein animalnog porekla. Smatra se da upotreba morskih algi kao što što je spirulina može da smanji proizvodnju metana za 80% u odnosu na količinu koji proizvedi uzgojem goveda.
Neke bakterije poput Xantobacter -a proizvode protein koji se naziva “solein”, koji je prošle godine odobren u Singapuru, takođe je podnet zahtev za odobrenje u EU.
U mnogim zemljama insekti se koriste u ishrani kao izvor belančevina za ishranu ljudi i kućnih ljubimaca.
U EU je odobrena upotreba proteina poreklom od insekta poput larve brašnara ( Tenebrio molitor) za ishranu ljudi. Brašno od skakavaca se koristi širom sveta. Ukupna proizvodnja hrane na planeti utiče na proizvodnju gasova staklene baste koja iznosi 14 giga tona, proizvodnja mesa poreklom od životinja učestvuje sa 60%.
Zamena 10-20% tradicionalne proizvodnje belančevina poreklom od životinja smanjila bi 1 gigaton gasova staklene bašte. Izvor: FB stranica Naučnog instituta za veterinarstvo „Novi Sad“