Crvena detelina je višegodišnja leptirnjača koja je našla primenu kao stočna hrana u ishrani domaćih životinja; kao sirovina za spravljenje lekova i preparata u narodnoj i oficijalnoj medicini; kao pčelinja paša, jer dugo i obilno cveta. Pojedine vrste gaje se kao pokrovni usev u voćnjacima i vinogradima, na raznim nepoljoprivrednim površinama, a mogu se gajiti i kao siderati.
Crvena detelina je vrlo osetljiva na letnje suše koje joj oštećuju krunicu. U odnosu na lucerku zahteva mnogo više vode. Odgovaraju joj područja sa sumom padavina iznad 700 mm i vlažnošću zemljišta 70-80 % od maksimalnog vodnog kapaciteta. U predelima gde je godišnja količina padavina ispod 500 mm ne daje zadovoljavajuće rezultate. Može se gajiti na terenima na kojima se zadržava voda tokom proleća čak i do 15 dana, jer dobro podnosi visok nivo podzemnih voda.
Zbog nemogućnosti uvlačenja krunice u zemljište, kao što je to slučaj kod lucerke, crvena detelina je osetljiva na mrazeve, strada već na – 8 ˚C, a nepovoljno utiče i smena toplog vremena i mraza tokom zime. Ukoliko je u dobroj kondiciji i pod snežnim prekrivačem 20-30 cm debljine izdržace mraz i do -25 ˚C. Kako je osetljiva na niske temperature, tako je osetljiva i na visoke temperature , posebno u uslovima zemljišne i vazdušne suše.
Crvena detelina je tolerantnija na kisela zemljišta, podnosi zemljišta sa višim nivoom podzemne vode i težeg mehaničkog sastava, pa je veoma česta zamena za lucerku koja u ovakvim uslovima ne uspeva.
Jovana Knežević, dipl.inž.ratarstva